Okienko aortalno-płucne u noworodka

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek diagnozowanego i leczonego operacyjnie noworodka o masie ciała 3000 g z okienkiem aortalno-płucnym. Zabieg operacyjny w krążeniu pozaustrojowym w trybie pilnym wykonano w 22. dobie życia dziecka w Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej w Poznaniu. W przebiegu pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań. Dziecko w 8. dobie po operacji wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym, stabilnym. Obecnie jest ono pod stałą kontrolą poradni przyklinicznej, nie musi przyjmować leków, rozwija się prawidłowo. O sukcesie terapeutycznym zadecydowały szybka diagnostyka i leczenie operacyjne wady (w okresie noworodkowym) przed rozwinięciem nadciśnienia płucnego i niewydolności serca

Leczenie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II za pomocą zatyczki Amplatzer - doświadczenia własne

Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD), ryzyka występowania powikłań wczesnych i średnioterminowych po terapii z zastosowaniem zatyczki Amplatzer (ASO) w doświadczeniach własnych. Materiał i metody: Od grudnia 2000 r. do kwietnia 2005 r. 72 pacjentów w wieku 2-21 lat (śr. 7,93 ± 4,47 roku) na podstawie wyniku przezklatkowego badania echokardiograficznego zakwalifikowano do zabiegu zamknięcia ASD II za pomocą ASO. Masa ciała badanych wynosiła 13,0-65 kg (śr. 27,36 ± 13,51 kg). Do zabiegu zakwalifikowano także 1 dziecko z fenestracją. Ostateczną kwalifikację przeprowadzano na podstawie wyniku badania przezprzełykowego. Mierzono wielkość ubytku rozciągniętego na balonie, zatyczkę dobierano o 1-3 mm większą od uzyskanego pomiaru. Obliczono wskaźnik D/B - wyrażony w procentach stosunek powierzchni dysku lewoprzedsionkowego zatyczki do powierzchni ciała. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu II skutecznie zamknięto u 72 spośród 73 zakwalifikowanych do zabiegu pacjentów. U 72 chorych zatyczki umieszczono prawidłowo. Żadna zatyczka nie przemieściła się. Nie obserwowano powikłań zatorowych, uszkodzenia zastawek ani ścian serca. W obserwacji odległej u 1 dziecka stwierdzano ślad przecieku obok zatyczki. Nie zamknięto ubytku u pacjenta, u którego wystąpiły zaburzenia rytmu serca w czasie implantacji zatyczki. Wnioski: Zatyczki Amplatzer można bezpiecznie stosować w przezskórnym leczeniu wielu chorych z ASD II. Przy dokładnym doborze pacjentów i przestrzeganiu zasad zakładania zatyczek, powikłania nie są częste. Możliwość zamknięcia resztkowych ASD po leczeniu chirurgicznym pozwala uniknąć reoperacji. Wskaźnik D/B równy lub mniejszy od 0,169 wydaje się bezpiecznie określać wielkość zatyczki, jaką można zamknąć duże ASD II. Istnieje możliwość pokrycia jedną zatyczką kilku ubytków oddalonych od siebie nawet o 11 mm

Leczenie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II za pomocą zatyczki Amplatzer - doświadczenia własne

Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD), ryzyka występowania powikłań wczesnych i średnioterminowych po terapii z zastosowaniem zatyczki Amplatzer (ASO) w doświadczeniach własnych. Materiał i metody: Od grudnia 2000 r. do kwietnia 2005 r. 72 pacjentów w wieku 2-21 lat (śr. 7,93 ± 4,47 roku) na podstawie wyniku przezklatkowego badania echokardiograficznego zakwalifikowano do zabiegu zamknięcia ASD II za pomocą ASO. Masa ciała badanych wynosiła 13,0-65 kg (śr. 27,36 ± 13,51 kg). Do zabiegu zakwalifikowano także 1 dziecko z fenestracją. Ostateczną kwalifikację przeprowadzano na podstawie wyniku badania przezprzełykowego. Mierzono wielkość ubytku rozciągniętego na balonie, zatyczkę dobierano o 1-3 mm większą od uzyskanego pomiaru. Obliczono wskaźnik D/B - wyrażony w procentach stosunek powierzchni dysku lewoprzedsionkowego zatyczki do powierzchni ciała. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu II skutecznie zamknięto u 72 spośród 73 zakwalifikowanych do zabiegu pacjentów. U 72 chorych zatyczki umieszczono prawidłowo. Żadna zatyczka nie przemieściła się. Nie obserwowano powikłań zatorowych, uszkodzenia zastawek ani ścian serca. W obserwacji odległej u 1 dziecka stwierdzano ślad przecieku obok zatyczki. Nie zamknięto ubytku u pacjenta, u którego wystąpiły zaburzenia rytmu serca w czasie implantacji zatyczki. Wnioski: Zatyczki Amplatzer można bezpiecznie stosować w przezskórnym leczeniu wielu chorych z ASD II. Przy dokładnym doborze pacjentów i przestrzeganiu zasad zakładania zatyczek, powikłania nie są częste. Możliwość zamknięcia resztkowych ASD po leczeniu chirurgicznym pozwala uniknąć reoperacji. Wskaźnik D/B równy lub mniejszy od 0,169 wydaje się bezpiecznie określać wielkość zatyczki, jaką można zamknąć duże ASD II. Istnieje możliwość pokrycia jedną zatyczką kilku ubytków oddalonych od siebie nawet o 11 mm

Wczesne wyniki chirurgicznego leczenia noworodków z koarktacją aorty współistniejącą z innymi wadami wewnątrzsercowymi

Wstęp: W ok. 60% przypadków koarktacja aorty (CoA) współistnieje z innymi wadami wewnątrzsercowymi. Celem pracy była retrospektywna ocena wczesnych wyników chirurgicznego leczenia CoA współistniejącej z innymi wadami wewnątrzsercowymi u noworodków. Materiał i metody: W okresie od marca 1998 r. do grudnia 2003 r. w klinice operacyjnie leczono 25 noworodków - 14 chłopców (56%) i 11 dziewczynek (44%) - z CoA współistniejącą z innymi wadami wewnątrzsercowymi. Pacjentów podzielono na 3 grupy: 1 - noworodki leczone radykalną metodą jednoetapową (9 przypadków); 2 - pacjenci leczeni operacyjnie w 1 etapie z powodu CoA, u których ze względu na wystąpienie objawów niewydolności krążeniowo- oddechowej w okresie kilku tygodni konieczne było przeprowadzenie operacji radykalnej (korekcji wady wewnątrzsercowej) podczas tego samego pobytu w szpitalu (3 przypadki); 3 - pacjenci z operacyjnie leczoną CoA. Dalsze leczenie operacyjne wady wewnątrzsercowej zaplanowano (13 dzieci) w trybie planowego przyjęcia do kliniki w późniejszym terminie. Wyniki: Po zabiegu operacyjnym stan ogólny 19 pacjentów (76%) poprawił się. U 3 dzieci z powodu utrzymujących się objawów niewydolności krążeniowo-oddechowej jeszcze w trakcie pierwszego pobytu w klinice konieczne było przeprowadzenie drugiego zabiegu operacyjnego - wykonano korekcję radykalną wady w krążeniu pozaustrojowym. W poszczególnych grupach odnotowano następującą śmiertelność: grupa 1 - 0, grupa 2 - 0, grupa 3 - 2 dzieci (15,3%). Wnioski: Wczesne wyniki chirurgicznego leczenia CoA współistniejącej z innymi wadami wewnątrzsercowymi u noworodków wiążą się z małą śmiertelnością. W Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej AM w Poznaniu u tych pacjentów zaleca się leczenie dwuetapowe, ale w niektórych przypadkach złożonych wad serca ze współistniejącą CoA i hipoplazją łuku aorty konieczne jest zastosowanie radykalnego leczenia jednoetapowego

Wczesne wyniki chirurgicznego leczenia noworodków z koarktacją aorty współistniejącą z innymi wadami wewnątrzsercowymi

Wstęp: W ok. 60% przypadków koarktacja aorty (CoA) współistnieje z innymi wadami wewnątrzsercowymi. Celem pracy była retrospektywna ocena wczesnych wyników chirurgicznego leczenia CoA współistniejącej z innymi wadami wewnątrzsercowymi u noworodków. Materiał i metody: W okresie od marca 1998 r. do grudnia 2003 r. w klinice operacyjnie leczono 25 noworodków - 14 chłopców (56%) i 11 dziewczynek (44%) - z CoA współistniejącą z innymi wadami wewnątrzsercowymi. Pacjentów podzielono na 3 grupy: 1 - noworodki leczone radykalną metodą jednoetapową (9 przypadków); 2 - pacjenci leczeni operacyjnie w 1 etapie z powodu CoA, u których ze względu na wystąpienie objawów niewydolności krążeniowo- oddechowej w okresie kilku tygodni konieczne było przeprowadzenie operacji radykalnej (korekcji wady wewnątrzsercowej) podczas tego samego pobytu w szpitalu (3 przypadki); 3 - pacjenci z operacyjnie leczoną CoA. Dalsze leczenie operacyjne wady wewnątrzsercowej zaplanowano (13 dzieci) w trybie planowego przyjęcia do kliniki w późniejszym terminie. Wyniki: Po zabiegu operacyjnym stan ogólny 19 pacjentów (76%) poprawił się. U 3 dzieci z powodu utrzymujących się objawów niewydolności krążeniowo-oddechowej jeszcze w trakcie pierwszego pobytu w klinice konieczne było przeprowadzenie drugiego zabiegu operacyjnego - wykonano korekcję radykalną wady w krążeniu pozaustrojowym. W poszczególnych grupach odnotowano następującą śmiertelność: grupa 1 - 0, grupa 2 - 0, grupa 3 - 2 dzieci (15,3%). Wnioski: Wczesne wyniki chirurgicznego leczenia CoA współistniejącej z innymi wadami wewnątrzsercowymi u noworodków wiążą się z małą śmiertelnością. W Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej AM w Poznaniu u tych pacjentów zaleca się leczenie dwuetapowe, ale w niektórych przypadkach złożonych wad serca ze współistniejącą CoA i hipoplazją łuku aorty konieczne jest zastosowanie radykalnego leczenia jednoetapowego

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

A Recombinant Influenza A Virus Expressing Domain III of West Nile Virus Induces Protective Immune Responses against Influenza and West Nile Virus

West Nile virus (WNV) continues to circulate in the USA and forms a threat to the rest of the Western hemisphere. Since methods for the treatment of WNV infections are not available, there is a need for the development of safe and effective vaccines. Here, we describe the construction of a recombinant influenza virus expressing domain III of the WNV glycoprotein E (Flu-NA-DIII) and its evaluation as a WNV vaccine candidate in a mouse model. FLU-NA-DIII-vaccinated mice were protected from severe body weight loss and mortality caused by WNV infection, whereas control mice succumbed to the infection. In addition, it was shown that one subcutaneous immunization with 105 TCID50 Flu-NA-DIII provided 100% protection against challenge. Adoptive transfer experiments demonstrated that protection was mediated by antibodies and CD4+T cells. Furthermore, mice vaccinated with FLU-NA-DIII developed protective influenza virus-specific antibody titers. It was concluded that this vector system might be an attractive platform for the development of bivalent WNV-influenza vaccines